Her çocuk bir birinden farklıdır. Her çocuğun kendine özgü bedensel, bilişsel, sosyal ve duygusal bir yapısı vardır. Bazı çocuklar bilişsel davranışlarda, duyuşsal motor özelliklerde, iletişim becerilerinde ve motor işlevlerde yetersizlik göstermektedir. Bu gelişim alanlarındaki bir ya da birden fazla yetersizlik çocuğu negatif yönde etkileyebilmektedir. Gelişim alanlarındaki yetersizliklerden dolayı negatif yönde etkilenen çocuklarda genel eğitim hizmetleri yetersiz kalmakta ve bireysel eğitim hizmetlerine gereksinim duyulmaktadır.
Özel gereksinimli bir çocuğun varlığı özellikle ailede ciddi sorunlara yol açmakta ve özellikle ilk yıllarda çocuğu kabullenememe ve anne – babanın birbirlerini suçlaması ve daha ileri aşamalarda anne – baba ayrılıklarına yol açabilmektedir. Ayrıca çocuk herhangi bir tanı aldıktan sonra yapılması gereken en önemli şey anne – baba olarak nedenler ve niçinler ile uğraşmak yerine durumu bir an önce kabullenebilmek ve “Çocuğum için ben ne yapabilirim ?” “Çocuğumun ihtiyaçlarını en iyi şekilde nasıl karşılarım ?” düşüncesi içinde hareket etmek olmalıdır. Bunun dışında nedenler ve niçinler takılı kalma ve anne babayı ya da baba anneyi suçlamak çocuk için en önemli olan vakti boş yere harcamak olacak ve belki çocuk için telafisi mümkün olmayan bir sürece sürüklemiş olacaktır.
Bireysel eğitim hizmetlerini değerlendirdiğimizde bireysel eğitim masa başında birbir verilen bir eğitim hizmeti olarak düşünmemeliyiz. Bireysel eğitimde bireysellikten amaçlanan bireyin gereksinimleri doğru şekilde tespit edebilmek ve bu gereksinimlerine uygun olarak en etkili ve verimli şekilde ihtiyacı olan eğitimi sunabilmektedir. Bireysel eğitimin temelinde de ebeveyn yer almalıdır. Ebeveyn bireysel eğitim sürecinde yer almalı ve eğitimin bir parçası olmalıdır.
Ailelerimiz çocuklarının eğitim sürecinde çok kısa sürelerde çok büyük hedefler koymamalıdır. Bireysel eğitim sürecinde bireysel eğitim veren öğretmenin elinde sihirli bir değnek varmış gibi düşünülmemelidir. Bireysel eğitim süreklilik isteyen bir süreçtir ve hiçbir zaman pes edilmemesi gereken bir süreçtir. Bu süreçte aile sabırlı ve istikrarlı olduğu zaman çocukta güzel ilerlemeler ve yaşıtlarıyla eşit seviyeye geldiğini gözlemlemekteyiz.